Rozdział 1.

Perrie's Pov

 Zerwałam się z łóżka cała spocona i wystraszona. Usiadłam na krańcu łóżka i schowałam twarz w dłoniach. Koszmar. Zawsze ten sam i mniej więcej o tych samych porach. Tylko co on oznacza? Nie boję się,  a powinnam. Czasami chciałabym móc zasnąć bez świadomości, że mi się coś przyśni. Ale cóż... takie moje przekleństwo.

 Przetarłam twarz dłońmi i uniosłam się do pozycji stojącej. 

-Będzie dobrze - pomyślałam - Musi być...

 Poszłam do toalety i obmyłam twarz zimną wodą. Oparłam się o zlew i mocno zacisnęłam powieki. Stałam tak przez dłuższą chwilę i powróciłam do porannego prysznicu, a także zrobiłam lekki makijaż. Ubrałam się tak. 

 Po zjedzeniu śniadania, a mianowicie moich ukochanych naleśników z bitą śmietaną zadzwoniła do mnie Leigh-Anne.

-No hej, Pezzzz... - specjalnie przedłużyła ostatnią spółgłoskę, znienawidzonego przeze mnie przezwiska. Jak zwykle wie jak mnie wkurzyć z rana.

-Czego?! - warknęłam. 

-Och, no weź. Idziemy z dziewczynami na miasto, wbijasz?

-Yyym... idziecie na miasto, a co za tym idzie? Cały dzień w centrum handlowym?

-Przestań, jak można nie lubić zakupów? Perrie, jesteś dziewczyną do cholery!

-Czyli...?

-Nie, dzisiaj może kino, czy coś. Jakieś kreatywne pomysły?

-No, dobra. Może siłownia? Nie wiem. Ale na pewno idziemy do naszej ulubionej kawiarni.

-Tak! Dobra to szykuj się na siłownię. To... Za godzinkę u Jade?

-Ok, niech będzie. Pa.

-Pa pa, mua - rozłączyłam się. Dobra... to mam jeszcze godzinę.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤godzinꤤpóźniej¤¤¤¤¤¤¤¤¤

 Podjechałam swoim autem pod dom Jade. Jak zwykle bez pukania weszłam do środka i od razy skierowałam się do salonu. Dziewczyny wyglądały tak: Jade, Leigh, Jesy i Eleanor. Po powitaniu zebrałyśmy się, wsiadłyśmy w auto El i pojechałyśmy na siłownię. Nie czułam się najlepiej, ale nie chciałam martwić dziewczyn, więc lepiej będę cicho. 

 Dojechałyśmy po pietnastu minutach, a ból głowy nie ustał, ale nasilił się. Zazwyczaj ustaje...

Jade's Pov

  Po tym jak już przebrane weszłyśmy na siłke, Perrie zaczęła się dziwnie zachowywać. Na początku mocno przymknęła powieki, a potem złapała się za głowę.

-Um... wszystko w porządku?  - spytałam.

-Tak, tak. Wszystko dobrze - powiedziała rozmasowując skronie - Nie martw się.  Za raz mi przejdzie. 

-Na pewno? - zapytałam z troską.

-Taa... - i tak jej nie wierzę. Niepewnie odeszłam od przyjaciółki, ale za chwilę usłyszałam głośny huk. Szybko się odwrociłam. Zemdlała. Perrie zemdlała! Stop. Czy to jest krew? 

Ciemność. Zemdlałam...

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Hej <3 
Przepraszam, że tak krótko.  
Obiecuje poprawę, a Was prosze o wybaczenie...? xD
Na serio sorry
Następnym razem dłuższe :D